Inzichten

Uit het model blijkt dat de gemiddelde R&D-kosten van één nieuw geneesmiddel 2,5 miljard dollar zijn. Slechts 7% daarvan bestaat uit kosten voor het geneesmiddel zelf. Een groot deel (40%) is geld dat is uitgegeven aan onderzoek voor andere geneesmiddelen, die nooit de markt hebben bereikt. Tot slot bestaat meer dan de helft (53%) van de totale R&D-kosten uit kapitaallasten: de jarenlange financieringskosten die gemaakt worden om de periode te overbruggen totdat een farmaceut geld verdient aan een geneesmiddel.

Uit het onderzoek blijkt bovendien dat het ene geneesmiddel het andere niet is. De gemiddelde R&D-kosten voor een weesgeneesmiddel, voor een zeldzame ziekte, zijn met 0,5 miljard dollar relatief laag. Aan de andere kant kan de ontwikkeling van een geneesmiddel tegen kanker tot wel 6,5 miljard dollar kosten.

Implicaties

De inzichten uit dit onderzoek kunnen farmaceuten, academici en beleidsmakers aanknopingspunten bieden om de R&D-kosten van geneesmiddelen te beteugelen. Alhoewel er helaas geen ‘laaghangend fruit’ is waarmee de R&D-kosten eenvoudig te verlagen zijn, zijn er wel belangrijke richtingen aan te wijzen waarmee besparing mogelijk is.

De belangrijkste focus voor het verlagen van R&D-kosten is het verminderen van de kapitaallasten. Aangezien kapitaallasten meer dan de helft van de totale R&D-kosten uitmaken, is het zinvol te proberen deze lasten te verlagen. We zien daarvoor drie manieren. De eerste manier is het verkorten van de doorlooptijd van het onderzoek, door geneesmiddelen eerder toe te staan op de markt. Een tweede invalshoek is het reguleren van de verkoop van intellectueel eigendom door universiteiten aan farmaceuten, waardoor minder financiering nodig is. Tot slot kan het aanboren van publieke financieringsbronnen, met lagere rentetarieven, de totale kapitaallasten aanzienlijk beperken.

Daarnaast is het mogelijk om kosten te besparen op de ontwikkelkosten van middelen die de markt niet halen. De eerste manier daarvoor is het kiezen voor ontwikkeling van geneesmiddelen met een hogere succeskans, door de criteria voor onderzoek en investeringen te herzien. Ten tweede kan het versoepelen van toelatingscriteria ervoor zorgen dat meer geneesmiddelen succesvol worden. Het is dan aan de markt om de werkzaamheid en waarde van een nieuw middel te bepalen.